Mała ojczyzna to taka cząstka świata, z którą człowiek jest szczególnie związany, gdzie czuje się naprawdę u siebie. Może być ona większa lub mniejsza, zwykle raczej niewielka, bo – jak twierdzi poeta Kazimierz Wierzyński –„tylko świat przechodzony nogami jest coś wart. Ziemia dotknięta stopą staje się w jakiś sposób naszą rodzinną i łączy się z nami na zawsze. Nawet gdy odejdziemy od niej na setki mil, podąża powoli naszym śladem, owłada naszą pamięcią i gospodaruje w niej jak matka w domu” (Źródło: Wiosna i wino, 1919)
Warto mieć taką swoją małą ojczyznę, ale nie każdy ją ma. Zapytacie pewnie - Jak to? –przecież każdy gdzieś mieszka. To prawda, ale nie wszędzie są małe ojczyzny. W wielkich osiedlach ludzie żyli i żyją często nadal jak w hotelach, gdzie nie zna się nawet sąsiadów.
W takich miejscach często między ich mieszkańcami nie ma żadnej więzi i nie znają oni nawet swoich sąsiadów, nie wiedzą nic o miejscu, w którym żyją nie znają jego historii, a i rzeczywistość często jest im obca.
W takich miejscach często między ich mieszkańcami nie ma żadnej więzi i nie znają oni nawet swoich sąsiadów, nie wiedzą nic o miejscu, w którym żyją nie znają jego historii, a i rzeczywistość często jest im obca.
A przecież każdy z nas może razem z innymi stworzyć swoją małą ojczyznę, swoje miejsce na ziemi, które kocha, w którym czuje się jak u siebie.
Mam nadzieję, że praca ta da Wam wiele radości, poszerzy Waszą wiedzę w zakresie spraw społecznych, zmieni Wasze podejście do miejsca, w którym żyjecie i mieszkacie, a jednocześnie wzrosną Wasze kompetencje językowe, wiedzy historycznej, co do wykorzystania technologii informacyjnej i inne umiejętności, a więc ODKRYWCY PRZESZŁOŚCI – PRACĘ CZAS ROZPOCZĄĆ :)
